қанжыға — Қанжығасы майлы оралды. Олжалы қайтты, аң атып әкелді. Сен қақпан құрамын дегенде ырым етіп алып беріп ем, жаман болған жоқсың, қ а н ж ы ғ а ң м а й л ы о р а л д ы (А.Мекебаев, Алапат, 114). Қанжығасына байлады. Алғашқы алған аңын біреуге сыйға … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығалау — қанжығала етістігінің қимыл атауы. Ердің не алды, не артындағы қанжығаның біріне бір затты байласа, қ а н ж ы ғ а л а у деп аталады (Ата салты., 102). Қанжыға – бұл бөктеру мен қ а н ж ы ғ а л а у үшін ер қапталының екі алды мен екі арасына… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығаң қандансын! — қанжығаң қандансын! … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қанжығалан — қанжығала етістігінен жасалған ырықсыз етіс … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығалану — қанжығалан етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығалық — зат. Қанжыға тағылған тұс, қанжыға жақ … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қанжығала — ет. Қанжығамен байлау, қанжығаға байлау. Жолаушы қоржынқолаң, шапан шақпытын қ а н ж ы ғ а л а м а й д ы, бөктереді (Ата салты., 102). Аңшы қоян, түлкі алса, қ а н ж ы ғ а л а й д ы да, қасқыр соғып алса, бөктереді (Бұл да) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжыға — зат. Бір нәрсені байлау үшін ердің екі жақ қапталының арт жағынан тесіп өткізілген жіңішке қайыс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
анжы — 1 (Шығ.Қаз., Тарб.) жауырға өткізетін қыл. Бұрын жауыр жылқының жарасынан а н ж ы өткізетін едік (Шығ.Қаз., Тарб.). қ. әнжі. 2 (Жамб., Шу) құйысқан байлайтын темір … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қанжығасын қандау — Аңға шығып, олжалы болу … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
